Mieczysław Niedziałkowski (1893-1940), myśliciel polityczny, ideolog i polityk Polskiej Partii Socjalistycznej, publicysta. Urodził się 19 września 1893 r. w Wilnie, kształcił w tamtejszym gimnazjum, a po jego ukończeniu w r. 1912 podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Petersburgu, kontynuując rozpoczętą w czasach gimnazjalnych działalność w Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej i redagując „Głos Młodych”. W 1914 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a już w 1916 r. wybrany został do jej władz naczelnych. W czasie I wojny światowej pracował w Centralnym Towarzystwie Naukowym i w Biurze Pracy Społecznej w Warszawie, prowadząc nadal działalność konspiracyjną. W połowie 1917 r. został redaktorem „Robotnika”, organu prasowego PPS. Funkcję tę przestał pełnić po półtora roku, wybrany po raz pierwszy na posła do Sejmu RP, w którym zasiadał przez wszystkie kadencje aż do 1935 r. W latach 1919-29 redagował „Przedświt”, w 1920 „Trybunę”, a w latach 1927-39 „Robotnika”. W 1926 r. wydał Teorię i praktykę socjalizmu wobec nowych zagadnień, uchodzącą za najważniejszą pozycję prezentującą doktrynę międzywojennych polskich socjalistów; autor tekstów wielu uchwał, rezolucji i programu PPS z 1937 r. oraz dwóch projektów konstytucji (1919, 1929). Ogłosił Izby wyższe w parlamentach współczesnych i Demokracja parlamentarna w Polsce, nade wszystko jednak publikował prace traktujące o polityce socjalistów (O co walczy Polska Partia Socjalistyczna?). Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w obronie Warszawy i należał do współorganizatorów SZP. W grudniu 1939 r. został aresztowany przez gestapo; zginął 21 czerwca 1940 r. w Palmirach.