Postać
August Hlond 1881-1948

Urodził się 5 lipca 1881 r. w Borzęczkowicach (koło Mysłowic), w 1893 r. wyjechał do Turynu, gdzie wstąpił do zgromadzenia salezjanów. Śluby zakonne złożył w 1897 r., następnie studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując w 1900 r. stopień doktora. W 1905 r. otrzymał święcenia kapłańskie, pełnił następnie funkcję kapelana i wychowawcy w zakładach salezjańskich w Krakowie, Przemyślu i Wiedniu. W 1919 r. został inspektorem swego zgromadzenia w prowincji austro- węgiersko-niemieckiej, trzy lata później otrzymał nominację na stanowisko administratora apostolskiego Górnego Śląska, a w grudniu 1925 r. pierwszego biskupa nowo utworzonej diecezji katowickiej. W kolejnym roku objął biskupstwo gnieźnieńsko-poznańskie i urząd Prymasa Polski, w r. 1927 otrzymał kapelusz kardynalski. Jako Prymas wspierał katolickie ośrodki szkolenia społecznego, wspomagał rozwój prasy katolickiej, w 1927 r. powołał do życia Katolicką Szkołę Społeczną w Poznaniu, trzy lata później erygował Naczelny Instytut Akcji Katolickiej, a zarządzeniem z 1934 r. powołał Radę Społeczną przy Prymasie Polski. W listach pasterskich, zebranych w tomie Z prymasowskiej stolicy. Listy pasterskie (1936), apelował o odrodzenie narodu w duchu zasad nauki chrześcijańskiej, rozwijając swe myśli w licznych artykułach i homiliach (Daj mi dusze. Wybór pism i przemówień 1897-1948). We wrześniu 1939 r. opuścił kraj i udał się wraz z rządem RP do Rumunii, następnie do Rzymu i Lourdes, by ostatecznie zamieszkać w klasztorze Wiedebrück. Uwolniony przez wojska amerykańskie, powrócił do kraju w lipcu 1945 r. wyposażony w pełnomocnictwa papieskie, na mocy których ustanowił administrację kościelną na ziemiach przejętych od Niemców. W 1946 r., po zniesieniu unii gnieźnieńsko-poznańskiej, objął metropolię warszawską. Zmarł w Warszawie 22 października 1948 r.



Teksty

  • O komunizmie