Postać
Jan Kanty Rostworowski 1876-1963

Urodzony w Górce Narodowej (koło Krakowa) 8 listopada 1876 r. Studiował na Uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim i Krakowie; po wstąpieniu do zakonu jezuitów w 1895 r., studiował filozofię w Nowym Sączu (1898-1900) i teologię w Krakowie (1900-04). Święcenia kapłańskie przyjął w 1905 r.; prowadził wykłady z teologii dogmatycznej w Krakowie (1904-12), redagując zarazem miesięcznik „Sodalis Marianus” (1908-11) i współpracując z „Przeglądem Powszechnym” oraz pełniąc funkcję rektora w Starej Wsi (1912-13) i Chyrowie (1913-15). Podczas I wojny światowej wywieziony przez Rosjan, spędził na Syberii 3 lata, opracowując popularne Obrazki z życia Zbawiciela (1916). Po powrocie do kraju został superiorem w Krakowie (1918-19), profesorem teologii w Starej Wsi (1919-20), redaktorem pism „Sodalis Marianus” (1920-24), „Wiara i Życie” (1921-24), „Posłaniec Serca Jezusowego” (1921-22), „Głosy Katolickie” (1921-23), „Moderator” (1929-30) i „Przegląd Powszechny” (1933-36) oraz dyrektorem Wydawnictwa Księży Jezuitów w Krakowie (1926-36), a po przeniesieniu części wydawnictwa jezuickiego do Warszawy został w 1936 r. superiorem Domu Pisarzy w Warszawie. Autor pracy Charakter i znaczenie biskupstwa w pierwszych dwóch wiekach dziejów Kościoła (1926), był w okresie od 7 do 15 października 1939 r. więziony na Pawiaku; okres II wojny światowej spędził na pracy duszpasterskiej i rekolekcyjnej w Warszawie, Otwocku, Szymanowie i Kielcach. Po wojnie pełnił funkcję superiora w Poznaniu (1945-49), współpracując z „Przeglądem Powszechnym” i „Przewodnikiem Katolickim”. Zmarł 13 stycznia 1963 r. w Warszawie.