(Właśc. Zygmunt Tempka) - urodził się 22 stycznia 1891 r. w Krakowie, zmarł 4 października 1963 r. w Londynie. Był pisarzem, felietonistą, dziennikarzem, aktorem, reżyserem teatralnym, doktorem filologii polskiej. Od 1926 do 1929 r. był aktorem i dyrektorem Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Pisywał felietony do „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”. W 1937 r. uhonorowano go Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury, lecz nie przyjął tego wyróżnienia. Na emigracji przebywał od 1939 r. Był członkiem Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej przy prezydencie Władysławie Raczkiewiczu (1940-1941) i redaktorem naczelnym „Wiadomości Polskich, Politycznych i Literackich” (1940-1944). Po wojnie współpracował z Radiem Wolna Europa. Wydał m.in. zbiory felietonów Kucharz doskonały (1932) i Lajkonik na wygnaniu (1963) oraz powieści Przylądek Dobrej Nadziei (1931), Rubikon (1935), Błękitna kotwica (1939).