Postać
Stanisław Brzozowski 1878-1911

Urodził się 28 czerwca 1878 r. we wsi Maziarnia koło Chełma. W 1896 r. rozpoczął studia na wydziale przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, ale za współorganizowanie antyrosyjskiej demonstracji już po roku został relegowany z uczelni. W 1898 r. został zatrzymany na miesiąc w czasie śledztwa carskiej policji dotyczącego Towarzystwa Oświaty Ludowej: pozostawał przez następne trzy lata pod dozorem policyjnym (do stycznia 1902 r.). W 1900 r. zadebiutował w „Przeglądzie Filozoficznym”. Cały czas zmagał się ze słabym zdrowiem. Chory na gruźlicę, leczył się w Otwocku, Zakopanem, także zagranicą. W 1907 r. osiadł we Florencji, gdzie powstały jego najważniejsze dzieła. W 1908 r. na podstawie list współpracowników sporządzonych przez carskiego agenta oskarżono Brzozowskiego o współpracę z „ochraną”. Pisarz zaprzeczył tym rewelacjom i domagał się – bezskutecznie - oczyszczenia imienia przez sąd obywatelski. Zmarł 30 kwietnia 1911 r. we Florencji. Główne dzieła: Filozofia czynu (1903), Płomienie (1908, powieść), Legenda Młodej Polski. Studia o strukturze duszy kulturalnej (1910), Idee. Wstęp do filozofii dojrzałości dziejowej (1910), Głosy wśród nocy. Studia nad przesileniem romantycznym kultury europejskiej (1912).